"جوهرِ سپید بر برگه‌های سپید زندگانی"

مانند مرور موزیک‌های دوست‌داشتنیِ پیشین می‌مانی... همیشه از برمت؛ تک به تک نت‌هایت. هیچ‌گاه بوی نا نمی‌گیری. چه هستی که با من نه، با موسیقی و افکار هم درآمیختی؟!

یا شاید هم مانند کتاب موردعلاقه‌ام؛ در میان صفحاتت که گم می‌شوم، رد اشک و عطر لبخند و کدری عصبانیت و ترش‌مزه‌ی حرص و قلقلکِ شیطنت را می‌یابم! تو چیستی که درآمیخته‌ای با زیباترین آمیخته‌ها؟!

یا شاید هم آه غمگینم هستی که وقتی در سازدهنی‌ام فوت می‌شوی، رگ عشق و طراوت را در قلبم می‌تپانی. چه هستی، زیبایِ من؟ وصف‌کننده‌ی هر توصیف زیبایِ من.